به گزارش خبرگزاری «حوزه»، خانم محدثه رئیس عبداللهی از سال 82 همکاری خود را با صدا و سیمای مرکز قم آغاز کرده و در این سال ها به عنوان نویسنده، مجری و تهیه کننده فعالیت های چشم گیری به خصوص در رابطه با رادیو قم داشته است.
با وی در خصوص فعالیت ها و دغدغه هایش به ویژه در خصوص الزامات و اقتضائات عملکرد مطلوب در رسانه ملی آن هم با رویکرد بومی و استانی و همچنین مباحث ناظر به ترویج سبک زندگی اسلامی در رسانه ملی به گپ و گفت پرداخته ایم که مشروح آن در ادامه می آید؛
در آغاز سخن از خودتان صحبت کنید و این که چگونه و چطور با صدا و سیمای مرکز قم همکاری خود را آغاز کردید؟!
بنده متولد سال 58 در شهر مقدس قم هستم و مدرک تحصیلی ام، کارشناس ارشد مدیریت فرهنگی و آغاز همکاری ام با صداوسیمای مرکز قم به سال۸۲ برمی گردد.
آن سال ها همزمان با شرکت در کلاسهای نویسندگی یکی از اساتید بسیار خوب، با گروه نمایش رادیویی مرکز قم نیز همکاری می کردم و از همان مقطع نیز بود که نویسندگی در برنامه های خانوادگی را با نگارش متن برنامه "کاشانه" در رادیو قم آغاز نمودم.
همان ایام برای برنامه ای به نام "سایبان" نیز قلم می زدم که حتی به مرحله انتخابی جشنواره صدای استان های سازمان صدا و سیما هم راه پیدا کرد.
از جمله ویژگی های نویسندگی در رسانه این است که نویسنده در بسیاری از حوزه ها بتواند قلم بزند و من هم از این قاعده مستثنی نبودم، به همین جهت در برنامه های مختلف با موضوعات معارفی ، اقتصادی ، برنامه های صبحگاهی ، جُنگ عصرگاهی و موضوعات فرهنگی از جمله کتاب و کتابخوانی وظیفه نویسندگی را بر عهده داشتم.
البته فعالیتم در رادیو قم به نویسندگی محدود نشد و علاوه بر این کار، در عناوین مختلف شغلی از جمله دستیار تهیه ، ارزیاب صدا و تهیه کنندگی برنامه های رادیویی فعالیت داشته و دارم.
از جمله برنامه هایی که در آن مشارکت داشته و عمدتاً به عنوان تهیه کننده در آن ها حضور داشته ام می توان به "خانه ملت" ویژه انتخابات مجلس ، "اینجا قم است" درباره جاذبه های گردشگری استان ،" حدیث فاطمی" ، "شب چراغ" ، "آیینه باشیم" با موضوع امر به معروف و نهی از منکر ، "شبهای ایران"،"همپای بهار" و نیز ویژه برنامه های مناسبتی اشاره کرد.
یکی از بهترین تجربه های کاری ام ساخت مستند رادیویی" خدیحه انقلاب " است.این مستند را در اواخر سال ۹۵ درباره بانویی ساختم به نام "بانو لائیب" که به نظرم یکی از گنجینه های معنوی انقلاب ماست.این بانوی فرانسوی در اوایل انقلاب با امام (ره) در نوفل لوشاتو آشنا و تحت تاثیر ایشان به مذهب تشیع مشرف شد و تا پایان عمر بابرکتش ، تمام دارایی خود را در راه نشر انقلاب و معارف اهل بیت(ع) هزینه کرد.
این بانوی فداکار فرانسوی پس از وفات ، طبق وصیت خودشان به ایران منتقل و در آرامستان بقیع قم به خاک سپرده شد که به لطف الهی این مستند رادیویی سال 96 در هشتمین جشنواره مردمی عمار ، موفق به کسب فانوس طلایی، لوح تقدیر و هدیه نقدی شد.
از نگاه شما فعالیت مطلوب در رسانه ملی آن هم در سطح استانی چه اقتضائات و الزاماتی دارد و چگونه می توان در جذب مخاطب و نیز افزایش کیفیت برنامه ها، بهترین عملکرد را داشت؟!
ببینید آن چه قابل توجه است این که بدانیم هر رسانه ای سه کارکرد اصلی دارد ؛اطلاع رسانی ، آگاهی بخشی و آموزش همچنین تفریح و سرگرمی.
در این بین ، شبکه های استانی صدا و سیما به عنوان بازوان توانمند رسانه ملی ، هم در ساختار و هم محتوا باید پر از رنگ و بوی محلی و ضرورت های استانی باشد. در همین راستا ، به نظرم گام اول شناخت ویژگی های بومی استان قم است.
به نظرم در قم ظرفیت های عظیمی برای برنامه سازی وجود دارد که هنوز دست نخورده باقی مانده و شبکه استانی در این عرصه وظیفه سنگینی بر عهده دارد و باید بیش از هر چیز"برنامه محور" باشد، به این معنا که برای صاحبان ایده های نو ،امکان همکاری و برنامه سازی را فراهم کند.
صدا و سیمای مرکز قم تا چه میزان در جذب مخاطب عام موفق بوده و اگر ضعف هایی وجود داشته علت آن چیست؟
همانطور که رهبر معظم انقلاب بارها تاکید فرمودند:" صداوسیما به مثابه دانشگاه عمومی، وظیفه گسترش دین، اخلاق، امید و آگاهی و ترویج سبک زندگی اسلامی-ایرانی را بر عهده دارد . "
بر این اساس شبکه های استانی هر چقدر در دسترسی به این اهداف موفق عمل کنند ، در جذب مخاطب نیز به همان میزان موفق خواهند بود.
شبکه های استانی وظیفه دارند تا با تقویت فرهنگ بومی از میراث فرهنگی اقوام مختلف ایران ، در برابر هجمه فرهنگ بیگانه، محافظت و انسجام ملی را تقویت کنند که تحقق این هدف مستلزم بکار گیری نیروهای کاربلد و امکانات مختلف سخت افزاری است. به نظرم در شبکه های استانی برنامه سازان دست به عصا راه می روند و کمتر شاهد ساختارشکنی و نوآوری در تولید برنامه هستیم، هر چند که باید توجه داشت شبکه های استانی با مشکلات عدیده مالی نیز مواجه هستند همین موضوع فضا را برای ساخت برنامه های فاخر تنگ تر می کند.
به عقیده بنده ، دستگاههای اجرایی استان ها باید بخشی از بودجه های فرهنگی خود را صرف برنامه سازی در شبکه های استانی کنند. البته این مشارکت مالی در ساخت برنامه ها ، نباید به سهم خواهی از رسانه استانی منجر شود یا در مسئولان شهری و استانی این توقع را ایجاد کند که شبکه استانی، چشمش را برروی مطالبات به حق مردم ببندد.
معضلی که در رسانه های استانی به وفور شاهد آن هستیم.برای مثال درموضوع تخریب گسترده باغستان های قم یا همین پروژه منوریل که با هزینه گزاف به بن بست خورد؛ این پروژه در همان ابتدا در بین مردم قم و نخبگان شهر مخالفان بسیاری داشت ، ولی به دلیل سکوت رسانه های استان صدای هیچ کس شنیده نشد .اگر رسانه های استان به عنوان چشم های بینا و زبان گویای مردم ، با کمی آینده نگری ، نسبت به ناکارآمدی این پروژه هشدار می دادند، چه بسا امروز شاهد توقف این پروژه می بودیم، ولی در آن مقطع زمانی تقریباً تمام رسانه های استانی در قبال احداث منوریل و تبعات مختلف آن سکوت کردند.
البته خوشبختانه در صداوسیمای مرکز قم هیات های اندیشه ورز با حضور صاحب نظران حوزه و دانشگاه فعال است و این گام بسیار خوبی به سمت رشد کیفیت و پاسخگویی به انتظارات مردمی است.
چگونه می توان از ظرفیت شبکه های استانی در مسیر کاهش معضلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی استفاده کرد؟
ببینید ، زبان هنر بهترین راه برای انتقال مفاهیم مختلف از جمله سبک زندگی است. در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی اولین وظیفه رسانه، افزایش سطح آگاهی مخاطب است؛ برای مثال یک نوجوان باید نسبت به عواقب مصرف سیگار و دخانیات آگاه شود یا این که باید بداند رفتارهای پرخطر چه تبعاتی در پی دارد.
البته در کنار اطلاع رسانی و آگاهی بخشی نباید از موضوع آموزش غفلت کرد. این کار در تعاملی پویا و سازنده با خود مخاطب محقق خواهد شد.
از این رویکرد در موضوعاتی مثل ارتقای فرهنگ ترافیک ، استفاده شده است. از این تجربه موفق می توان در زمینه های دیگر همچون کاهش آسیب های اجتماعی ، کاهش آمار طلاق ، مبارزه با اعتیاد و نیز پیشگیری از ناهنجاریهای اخلاقی بهره بُرد.
از سویی معتقدم که رسانه در بطن و نهاد برنامه های سرگرم کننده خود باید مروج سبک زندگی ایرانی و اسلامی باشد.برای مثال مسابقه "خانه ما "که از شبکه افق پخش می شود نمونه موفقی در ترویج سبک زندگی در قالب مسابقه و سرگرمی است.
گفتگو از : سید محمد مهدی موسوی